13 Temmuz 2009, bundan iki gün önce Filistinli yoldaşlarımız; devrimci dayanışmalarını ifade etmek üzere Antakya'ya gittiler, misafirimiz oldular..
Birlikte anılarımızı paylaştık. 1982 Lübnan savaşında, Nazi Siyonistleri İsrail devletinin terörünü ve o kasvetli günlerde örgütümüzün Filistin halkıyla omuz omuza dayanışması bir kez daha onurla anıldı.
14 Temmuz 2009 sabahı yola çıktılar. Filistin halk Kurtuluş Cephesi Merkez Komite üyesi Fuad abu Ahmad yoldaşla yollar aşıldı, suni duvarlar yıkıldı ve özlenen kavuşma gerçekleşti.
İlk olarak Parti Okuluna gelindi. Burada eski yeni tüm yoldaşlar bir araya geldik. Tarih konuşuldu, günün siyasal tablosu konuşuldu, ayrıntılar, felsefenin, ekonominin, toplumsal ve kültürel ilişkilerin tarihsel bağları konuşuldu. Belgelerin heyecanlı atmosferlerinde fotoğrafların vukuatları bu güne tüm canlılığıyla taşınması gündeme geldi.
Konuşmalarda Nebil Rahuma yoldaş anıldı. Filistinli tutsak militanların örgütümüzce zindandan kaçırılışları ve sonrası gelişmeler sohbet edildi. Nebil yoldaşın Filistin davası için, İsrail içlerine kadar uzanarak giriştiği eylem ve ayrıntıları konuşuldu. Bu konuda eksik belgeler istendi. Devam etmekte olan Nebil yoldaşın hayatını anlatan kitap yazımına bu belgelerin yetiştirilmesi kararı alındı.
Uzun bir siyasal konferanstı yapılan. Şehitler bizi bekliyordu. Konvoyumuza Filistinli yerel yöneticilerde yetişmiş ve katılmıştı. İki örgüt üst yöneticileri ve militanlarıyla şehitlerin huzuruna yol alındı.
Şehit mezarlığı çam ağaçlarını gölgesi altında, yeşil bir sırtta, deniz kenarındaki kasabanın sihirli atmosferinde ruhlarımızı ayağa kaldıran, kararlılığımızı bir kez daha dile getiren anlamlı anıtın yanındaydık hep birlikte omuz omuza. Bir kızıl ok güneyden kuzeye doğru yönelmiş. Önünde durmak isteyen duvarları yıkmış. Bu anıt mücadelemizi ve önündeki engellerin yıkılacağının mesajıydı.
Şehitler bu anıtın anlamlı ortamında yatıyorlar.
M.Ural
